Als je sneller denkt dan je omgeving, en die snelheid voelt als eenzaamheid
Hoogbegaafdheid klinkt als een cadeau. En dat is het soms ook. Maar wat weinig mensen zien, is dat het ook verwarrend kan zijn. Uitputtend zelfs. Omdat je álles ziet. Omdat je sneller schakelt dan de rest. Omdat je jezelf voortdurend moet afremmen – of aanpassen.
Ik heb met mensen gewerkt die briljant waren, maar zich voortdurend ‘te veel’ voelden. Te intens. Te snel. Te complex. En ik heb dat ook zelf ervaren in het bedrijfsleven: hoe lastig het is als je je denken niet kunt vertragen, maar je omgeving niet meebeweegt.
Dan wordt je kracht ineens een last. En je honger naar verdieping een obstakel.
Wat als je niet ‘te veel’ bent? Maar gewoon op de verkeerde frequentie zit?
Je hoeft jezelf niet te dimmen. Je hoeft jezelf alleen maar opnieuw te positioneren. Tijd voor écht begrip?
👉 DM ‘neurodivers’ en ik stuur je een link voor een Deep Dive sessie 🙌
